воскресенье, 26 октября 2014 г.

Generalized anxiety disorder: brief description and symptoms


Generalized anxiety disorder (GAD) is described as a mood disorder, characterized by multiple and/or nonspecific worries. The fear associated with GAD disturbs the sleeping, thinking and some other mental functions. Symptoms of anxiety are even described in the word itself. The word anxiety comes from the Latin anxietas, which is translated as to choke or upset. The symptoms include emotional or behavioral spheres as well as ways of thinking.
Anxiety can range from the constructive kind to disorders of anxiety, when the individual suffers from a level of fear, angst, or dread that interferes with his or her ability to function. The most common anxiety disorders are specific phobias. Other anxiety disorders include separation anxiety disorder (children), selective mutism, agoraphobia, social anxiety disorder, panic disorder, and generalized anxiety disorder. GAD is quite common. It is the most common anxiety disorder among the most of the Earth's population. This disorder usually starts when individuals are in their early 20s. Studies indicate that men seem to experience different types of effects of anxiety compared to women. Men are mostly tend to exhibit more psychological symptoms of anxiety, like tension, irritability, and a sense of impending doom. In contrast, women are tend to develop more physical symptoms like chest pain, palpitations, insomnia, shortness of breath, and stomach disorders. What concerns the psychotherapy, it should be mentioned that the most common type of therapy used to treat anxiety is cognitive behavioral therapy (CBT). This form of therapy is to help those with an anxiety disorder to identify and decrease the irrational thoughts and behaviors that reinforce anxiety symptoms. Behavioral techniques for decreasing anxiety include relaxation techniques and gradually increase exposure to situations that may have previously precipitated anxiety in the individual's mental life. Helping to understand and to handle with the emotional forces, is also effective in teaching an individual with panic disorder how to prevent an anxiety attack or to decrease or stop a panic attack. People with an anxiety disorder may also need treatment for other emotional problems. Depression has often been associated with anxiety, as have alcohol and drug abuse.

Anxiety symptoms and signs

Common symptoms and signs of anxiety disorder can include:
·         restlessness or feeling edgy,
·         becoming tired easily,
·         trouble concentrating,
·         feeling as if the mind is going "blank,"
·         irritability,
·         muscle tension,
·         sleep problems.
Anxiety, associated with specific (specific or simple phobia) or social fears (social phobia), may also result in avoidance of certain situations or an elevation of symptoms to the level of panic. Worry that is associated with a traumatic event (posttraumatic stress disorder) may also result in the following symptoms:
·         Avoidance of people, places, or situations that are reminiscent of the traumatic event
·         Re-experiencing the trauma in repeated nightmares, flashbacks, or pseudohallucinations
·         Difficulties with trusting others
·         Excessive attention to staying safe or keeping loved ones safe
·         A tendency to startle easily
·         A sense of a bleak or foreshortened future.
When anxiety intensifies to the level of becoming a panic attack, signs and symptoms can include both physical and emotional symptoms such as:
·         palpitations;
·         chest pain, chest tightness or other discomfort, feeling like one is having a heart attack;
·         shortness of breath or trouble breathing;
·         sweating of the palms;
·         some  stomach upset;
·         trembling or shaking;
·         feeling dizzy, unsteady, lightheaded, or faint;
·         de-realization or de-personalization;
·         fear of losing control or going insane;
·         numbness or tingling sensations;
·         feeling like one is choking;
·         a sense of impending doom;
·         feeling like one is dying.


пятница, 24 октября 2014 г.

«Պաշտպանական մեխանիզմների» հասկացությունը հոգեբանության մեջ


Ամենաառաջինը` որպես պաշտպանական մեխանիզմ, նկարագրվել է արտամղումը: «Արտամղում»տերմինն առաջին անգամ հանդիպում է հոգեբան Հերբարտի աշխատություններում 19-րդ դարասկզբում: Սակայն արտամղումը որպես մարդկանց կողմից իրենց իսկ սեփական, որոշ էական հիշողություններին տիրապետելու անկարողության կլինիկական փաստ, առաջին անգամ նկարագրվել է Զ. Ֆրոյդի «Պաշտպանական նեյրոպսիխոզներ» աշխատությունում 1894 թ.: Դրա էությունն այն է, որ գիտակցության սահմաններից դուրս պահվեն որոշակի հոգեկան բովանդակություններ: Ֆրոյդի կողմից հոգեբանություն ներմուծված հաջորդ հասկացությունը լայն ճանաչոմ և կիրառություն գտած պրոյեկցիա հասկացությունն է: Ա. Ֆրոյդն իր աշխատությունում նշում է, որ Զ. Ֆրոյդն ի սկզբանե պաշտպանություն և արտամղում տերմինները կիրառել է որպես իրար համարժեք, սակայն հետագայում հրաժարվել է այդ գաղափարից և պաշտպանություն տերմինը կիրառել որպես համալիր հասկացություն Ես-ի բոլոր պաշտպանական ռեակցիաները նկարագրելու համար, իսկ արտամղումը` որպես առանձին կիրառվող պաշտպանական մեխանիզմ: Հետագայում տերմիը մեկնաբանվել, վերափոխվել և մոդեռնիզացվել է բազմաթիվ հետազոտողների կողմից ինչպես հոգեվերլուծության, այնպես էլ հոգեբանության այլ բնագավառներում: Ֆրոյդն արտահայտել է այն ենթադրությունը, որ որոշ պաշտպանական մեխանիզմներ ի հայտ են գալիս մարդու կյանքի առաջին իսկ վայրկյաններից. այդ միտքը հետագայում ապացուցվել է բազմաթիվ հեղինակների և էքսպերիմենտալ տվյալների միջոցով: Այս ենթադրությունը հետագայում ելակետ է հանդիսացել Ա. Ֆրոյդի հետազոտությունների համար: Զ. Ֆրոյդը փորձ է կատարել նաև ստեղծելու պաշտպանության մետահոգեբանական մի տեսություն` կախված հիվանդության տեսակից:
Հիմնական պաշտպանական մեխանիզմները տարբերակվում են համաձայն որոշակի չափանիշների`
·         ներքին կոնֆլիկտի վերամշակման մակարդակի,
·         սուբյեկտի կողմից իրականության խեղաթյուրման մակարդակի,
·         որևէ մեխանիզմի պահպանման համար ծախսվող էներգիայի մակարդակի,
·          ինֆանտիլության մակարդակի,
·          օգտագործվող պաշտպանական մեխանիզմի հետևանքով առաջացող հնարավոր հոգեկան խանգարման տիպի:
Գրականության վերլուծությունը ցույց տվեց, որ համաձայն Ֆրոյդի և նրա հետևորդների բոլոր պաշտպանական մեխանիզմների համար ընդհանուր և հիմնական հատկանիշները հետևյալներն են.
1.    անգիտակցական են, այսինքն` մարդը չի գիտակցում իր պաշտպանական վարքը որոշակի օբյեկտի կամ երևույթի նկատմամբ,
2.     պաշտպանական մեխանիզմները միշտ խեղաթյուրում, կեղծում կամ փոփոխում են իրականությունը:
            Վեյլանտն, իր հերթին առանձնացնում է պաշտպանական մեխանիզմների 5 բնութագրեր.
1.    Պաշտպանությունը համարվում է աֆեկտների և մղումների հիմնական կարգավորիչ միջոց,
2.    Պաշտպանական մեխանիզմներն անգիտակցական են,
3.     Պաշտպանական մեխանիզմները տարբեր են,
4.    Պաշտպանական մեխանիզմները հաճախ հոգեբուժական ախտանշանների առկայության մասին են խոսում, սակայն դրանք դինամիկ են և փոխարկելի,
5.     Պաշտպանական մեխանիզմները կարող են ծառայել  հարմարմանը, բայց կարող են լինել նաև պաթոլոգիկ:
Հոգեբանական պաշտպանության մեխանիզմներն ուղղված են կարևորությունից զրկելու և դրանով իսկ չեզոքացնելու հոգեբանական տրավմատիկ պահերը:
Պաշտպանական մեխանիզմներն, ըստ էության, կարգավորիչ մեխանիզմների մի համակարգ են կազմում, որը նպաստում է անձին սպառնացող բացասական ապրումների վերացմանը կամ գոնե մինիմալիզացմանը: Այդ ապրումները հաճախ ուղեկցվում են ներքին կամ արտաքին կոնֆլիկտներով, անհարմարավետության և տագնապի զգացումներովՊաշտպանական մեխանիզմներն ուղղված են անձի ինքնագնահատականի ստաբիլության, Ես պատկերի և աշխարհի պատկերի պահպանմանը, որին կարելի է հասնել հետևյալ եղանակներով.
·         կոնֆլիկտային ապրումների աղբյուրները գիտակցությունից հեռացնելով,
·         կոնֆլիկտային ապրումների տրանսֆորմացիա այնպիսի կերպով, որպեսզի կանխվի կոնֆլիկտի առաջացումը:
Հոգեբանական գրականությունում նկարագրված բազմաթիվ հետազոտությունների արդյունքում, հետազոտողները հանգել են այն եզրակացության, որ մարդն օգտագործում է այդ մեխանիզմերն այն դեպքում, երբ նրա մոտ առաջանում են բնազդային մղումներ, որոնց արտահայտումը սոցիալապես անթույլատրելի է: Մղումները հոգեվերլուծական տեսության սահմաններում դիտարկվում են որպես հոգեկան ապարատի էլեմենտար և բազային տարրեր: Մղումները «տեղակայված են» հոգեկանի և մարմնի սահմանագծում` հանդիսանալով ֆիզիկական գործընթացների հոգեբանական ներկայացուցիչներ, որոնք կապված են օրգանիզմի պահանջմունքների հետ:
Պաշտպանական մեխանիզմները պաշտպանում են նաև գիտակցությունը հիասթափություններից և սպառնալիքներից: Որոշ հոգեբանների համոզմամբ պաշտպանական մեխանիզմները հոգեկանի նորմալ գործունեության արդյունք են և ուղղված են ապահովելու էգո-ամբողջականությունը: Այն դեպքերում, երբ էգոն ի զորու չէ հաղթահարել տագնապն ու վախը, այն կիրառում է յուրահատուկ մեխանիզմներ, որոնք նպաստում են մարդու կողմից իրականության ընկալման խեղաթյուրմանը: Դրանք ձևավորվում են վաղ մանկական տարիքում, նպաստում են հոգեբանական հոմեոստատիկ վիճակին և գործառում են անգիտակցական կամ ենթագիտակցական հոգեբանական մակարդակներում: Իրականում խոսքն այս դեպքում այլ բնույթի հարմարողական գործընթացների, հատկությունների և որակների մասին է, որոնք անձը ձեռք է բերում իր սոցիալականացման ընթացքում: Երբ մարդու ցանկությունները, հետաքրքրությունները, պահանջմունքները չեն կարող բավարարվել` չնայած էական ջանքերի, առաջանում է հուզական լարվածության վիճակ` սթրես և ֆրուստրացիա:
Այս թեմայով գրականության վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ Զ. Ֆրոյդը, Ա. Ֆրոյդը, Գ. Տարտը, Վ. Մենինժերը, Մ. Լիֆը և այլք, եկել են այն եզրակացության, որ հոգեբանական պաշտպանությունը հնարավորություն է տալիս գոնե ժամանակավոր թեթևացնել և անցկացնել լարվածությունը, իսկ կոնկրետ ապրումներում այնպես խեղաթյուրել տեղի ունեցողը, որպեսզի չխախտվի անհատի` իր մասին ունեցած պատկերացումները: Որպես պաշտպանություն կարող է հանդես գալ հոգեկանի ինքնակարգավորվող մեխանիզմը, որի միջոցով թուլանում է հուզական լարվածությունը, տագնապը, անհարմարավետության զգացումը և պահպանվում է ԵՍ-կերպարի անհակասականությունը` օբյեկտիվ իրականությանը անգիտակցորեն աղավաղված գնահատակն տալու միջոցով: Հոգեբանական պաշտպանություն առաջանում է այն դեպքում, երբ մարդը չի կարողանում ճիշտ գնահատել առաջացած անհարմարությունն ու դրա պատճառները ու, հետևաբար, չի կարողանում հաղթահարել այն:
Այսպիսով` հոգեբանական պաշտպանություն առաջանում է այն դեպքում, երբ մարդը չի կարողանում ճիշտ գնահատել առաջացած անհարմարությունն ու դրա պատճառները ու հետևաբար չի կարողանում հաղթահարել այն: Բացի այդ լարվածության աճը հաճախ ուղեկցվում է նաև հուզկան գրգռմամբ, որը խանգարում է ընտրության ռացիոնալ գործընթացին:
            Ըստ Ժ. Լապլանշի և Ժ. Պոնտալիսի, պաշտպանությունը գործողությունների ամբողջություն է, որն ուղղված է չեզոքացնելու ցանկացած փոփոխություն, որը սպառնում է կենսահոգեբանական անհատի ամբողջականությանն ու կայունությանը: Պաշտպանության գործընթացն իրականանում է Ես-ի մեջ շատ թե քիչ ինտեգրված պաշտպանական մեխանիզմների շնորհիվ: Պաշտպանության և այն իրականացնող Ես-ի միջև գոյություն ունեն բարդ կապեր: Փաստացի`
1.    Ես-ն անձնական տարածք է, որը պետք է պաշտպանվի ցանկացած ներխուժումից:
2.    Ես-ը պատկերացումների համախումբ է, որը հակսում է մեկ այլ` անհամատեղելի պատկերացումների համախմբի, որից էլ առաջանում է տհաճության զգացում:
3.    Ես-ը պաշտպանության նախաձեռնություն է: